Incipit{omittitur}
|
Start{omittitur}
|
Psalmi {Laudes:2 Psalmi et antiphonæ ex Proprio de Tempore}
Ant. Iustificéris, Dómine, * in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
Psalmus 50 [1]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea iustítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Ierúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Ant. Iustificéris, Dómine, in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
|
Psalms {Laudes:2 Psalms and antiphons ex Proprio de Tempore}
Ant. Iustificéris, Dómine, * in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
Psalm 50 [1]
50:1 Miserére mei, Deus, * secúndum misericórdiam tuam;
50:2 Secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum * dele iniquitátem meam.
50:3 Pénitus lava me a culpa mea, * et a peccáto meo munda me.
50:4 Nam iniquitátem meam ego agnósco, * et peccátum meum coram me est semper.
50:5 Tibi soli peccávi et, quod malum est coram te, feci, * ut manifestéris iustus in senténtia tua, rectus in iudício tuo.
50:6 Ecce, in culpa natus sum, * et in peccáto concépit me mater mea.
50:7 Ecce, sinceritáte cordis delectáris, * et in præcórdiis sapiéntiam me doces.
50:8 Aspérge me hyssópo, et mundábor; * lava me, et super nivem dealbábor.
50:9 Fac me audíre gáudium et lætítiam, * exsúltent ossa quæ contrivísti.
50:10 Avérte fáciem tuam a peccátis meis, * et omnes culpas meas dele.
50:11 Cor mundum crea mihi, Deus, * et spíritum firmum rénova in me.
50:12 Ne proiéceris me a fácie tua, * et spíritum sanctum tuum ne abstúleris a me.
50:13 Redde mihi lætítiam salútis tuæ, * et spíritu generóso confírma me.
50:14 Docébo iníquos vias tuas, * et peccatóres ad te converténtur.
50:15 Líbera me a pœna sánguinis, Deus, Deus salvátor meus: * exsúltet lingua mea de iustítia tua.
50:16 Dómine, lábia mea apéries, * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:17 Neque enim sacrifício delectáris; * et holocáustum, si darem, non acceptáres.
50:18 Sacrifícium meum, Deus, spíritus contrítus, * cor contrítum et humiliátum, Deus, non despícies.
50:19 Benígne fac, Dómine, pro bonitáte tua, erga Sion, * ut reædífices muros Ierúsalem.
50:20 Tunc acceptábis sacrifícia legítima, oblatiónes et holocáusta, * tunc ófferent super altáre tuum vítulos.
omit Glory be
Ant. Iustificéris, Dómine, in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
|
Ant. Dóminus * tamquam ovis ad víctimam ductus est, et non apéruit os suum.
Psalmus 89 [2]
89:1 Dómine, refúgium factus es nobis: * a generatióne in generatiónem.
89:2 Priúsquam montes fíerent, aut formarétur terra et orbis: * a sǽculo et usque in sǽculum tu es, Deus.
89:3 Ne avértas hóminem in humilitátem: * et dixísti: Convertímini, fílii hóminum.
89:4 Quóniam mille anni ante óculos tuos, * tamquam dies hestérna, quæ prætériit,
89:5 Et custódia in nocte, * quæ pro níhilo habéntur, eórum anni erunt.
89:6 Mane sicut herba tránseat, mane flóreat, et tránseat: * véspere décidat, indúret et aréscat.
89:7 Quia defécimus in ira tua, * et in furóre tuo turbáti sumus.
89:8 Posuísti iniquitátes nostras in conspéctu tuo: * sǽculum nostrum in illuminatióne vultus tui.
89:9 Quóniam omnes dies nostri defecérunt: * et in ira tua defécimus.
89:9 Anni nostri sicut aránea meditabúntur: * dies annórum nostrórum in ipsis, septuagínta anni.
89:10 Si autem in potentátibus, octogínta anni: * et ámplius eórum, labor et dolor.
89:10 Quóniam supervénit mansuetúdo: * et corripiémur.
89:11 Quis novit potestátem iræ tuæ: * et præ timóre tuo iram tuam dinumeráre?
89:12 Déxteram tuam sic notam fac: * et erudítos corde in sapiéntia.
89:13 Convértere, Dómine, úsquequo? * et deprecábilis esto super servos tuos.
89:14 Repléti sumus mane misericórdia tua: * et exsultávimus, et delectáti sumus ómnibus diébus nostris.
89:15 Lætáti sumus pro diébus, quibus nos humiliásti: * annis, quibus vídimus mala.
89:16 Réspice in servos tuos, et in ópera tua: * et dírige fílios eórum.
89:17 Et sit splendor Dómini, Dei nostri, super nos, et ópera mánuum nostrárum dírige super nos: * et opus mánuum nostrárum dírige.
Gloria omittitur
Ant. Dóminus tamquam ovis ad víctimam ductus est, et non apéruit os suum.
|
Ant. Dóminus * tamquam ovis ad víctimam ductus est, et non apéruit os suum.
Psalm 89 [2]
89:1 Dómine, tu fuísti refúgium nobis * a generatióne in generatiónem.
89:2 Priúsquam montes gignerétur et nascerétur terra et orbis, * et ab ætérno in ætérnum tu es, Deus.
89:3 Revérti iubes mortáles in púlverem * et dicis, Revertímini, fílii hóminum.
89:4 Nam mille anni in óculis tuis * tamquam dies hestérnus sunt qui transívit, et tamquam vigília noctúrna.
89:5 Abripis eos: fiunt ut sómnium matutínum, * ut herba viréscens:
89:6 Mane floret et viret, * véspere succíditur et aréscit.
89:7 Vere consúmpti sumus ira tua, * et indignatióne tua conturbáti.
89:8 Posuísti culpas nostras in conspéctu tuo, * peccáta nostra occúlta in lúmine vultus tui.
89:9 Nam omnes dies nostri * transiérunt in ira tua;
89:10 Finívimus annos nostros ut suspírium. * Summa annórum nostrórum sunt septuagínta anni
89:11 Et, si válidi sumus, octogínta; * et pleríque eórum sunt labor et vánitas:
89:12 Nam cito tránseunt, * et nos avolámus.
89:13 Quis perpéndit poténtiam iræ tuæ, * et pro débito tibi timóre indignatiónem tuam?
89:14 Dinumeráre nos doce dies nostros, * ut perveniámus ad sapiéntiam cordis.
89:15 Revértere, Dómine, - quoúsque? * et propítius esto servis tuis.
89:16 Sátia nos cito misericórdia tua, * ut exsultémus et lætémur cunctis diébus nostris.
89:17 Lætífica nos pro diébus quibus nos afflixísti, * pro annis quibus vídimus mala.
89:18 Appáreat servis tuis opus tuum, * et glória tua fíliis eórum,
89:19 Et bónitas Dómini Dei nostri sit super nos, et opus mánuum nostrárum secúnda nobis, * et opus mánuum nostrárum secúnda.
omit Glory be
Ant. Dóminus tamquam ovis ad víctimam ductus est, et non apéruit os suum.
|
Ant. Contrítum est * cor meum in médio mei, contremuérunt ómnia ossa mea.
Psalmus 35 [3]
35:2 Dixit iniústus ut delínquat in semetípso: * non est timor Dei ante óculos eius.
35:3 Quóniam dolóse egit in conspéctu eius: * ut inveniátur iníquitas eius ad ódium.
35:4 Verba oris eius iníquitas, et dolus: * nóluit intellégere ut bene ágeret.
35:5 Iniquitátem meditátus est in cubíli suo: * ástitit omni viæ non bonæ, malítiam autem non odívit.
35:6 Dómine, in cælo misericórdia tua: * et véritas tua usque ad nubes.
35:7 Iustítia tua sicut montes Dei: * iudícia tua abýssus multa.
35:7 Hómines, et iuménta salvábis, Dómine: * quemádmodum multiplicásti misericórdiam tuam, Deus.
35:8 Fílii autem hóminum, * in tégmine alárum tuárum sperábunt.
35:9 Inebriabúntur ab ubertáte domus tuæ: * et torrénte voluptátis tuæ potábis eos.
35:10 Quóniam apud te est fons vitæ: * et in lúmine tuo vidébimus lumen.
35:11 Præténde misericórdiam tuam sciéntibus te, * et iustítiam tuam his, qui recto sunt corde.
35:12 Non véniat mihi pes supérbiæ: * et manus peccatóris non móveat me.
35:13 Ibi cecidérunt qui operántur iniquitátem: * expúlsi sunt, nec potuérunt stare.
Gloria omittitur
Ant. Contrítum est cor meum in médio mei, contremuérunt ómnia ossa mea.
|
Ant. Contrítum est * cor meum in médio mei, contremuérunt ómnia ossa mea.
Psalm 35 [3]
35:1 Lóquitur iníquitas ad ímpium in corde eius; * non est timor Dei ante óculos eius.
35:2 Etenim in mente sua blandítur sibi * non deprehéndi culpam suam neque abhorréri.
35:3 Verba oris eius iníquitas et dolus, * désiit sápere et ágere bene.
35:4 Iniquitátem meditátur in cubíli suo, * consístit in via non bona, malum non aversátur.
35:5 Dómine, cælum contíngit misericórdia tua, * fidélitas tua ipsas nubes.
35:6 Iustítia tua sicut montes Dei, * iudícia tua sicut mare profúndum:
35:7 Hómines et iuménta salvas, Dómine. * Quam pretiósa est grátia tua, Deus:
35:8 Fílii hóminum * sub umbram alárum tuárum confúgiunt;
35:9 Satiántur pinguédine domus tuæ, * et torrénte deliciárum tuárum potas eos.
35:10 Etenim apud te est fons vitæ, * et in lúmine tuo vidémus lumen.
35:11 Serva grátiam tuam iis qui te colunt, * et æquitátem tuam iis qui recto sunt corde.
35:12 Ne supervéniat mihi pes supérbi, * et manus peccatóris ne móveat me.
35:13 Ecce corruérunt qui patrant iniquitátem: * deiécti sunt nec súrgere possunt.
omit Glory be
Ant. Contrítum est cor meum in médio mei, contremuérunt ómnia ossa mea.
|
Ant. Exhortátus es * in virtúte tua, et in refectióne sancta tua, Dómine.
Canticum Moysis [4]
Exod. 15:1-22
15:1 Cantémus Dómino: glorióse enim magnificátus est, * equum et ascensórem deiécit in mare.
15:2 Fortitúdo mea, et laus mea Dóminus, * et factus est mihi in salútem.
15:3 Iste Deus meus, et glorificábo eum: * Deus patris mei, et exaltábo eum.
15:4 Dóminus quasi vir pugnátor, Omnípotens nomen eius. * Currus Pharaónis et exércitum eius proiécit in mare.
15:5 Elécti príncipes eius submérsi sunt in Mari Rubro: * abýssi operuérunt eos, descendérunt in profúndum quasi lapis.
15:6 Déxtera tua, Dómine, magnificáta est in fortitúdine: déxtera tua, Dómine, percússit inimícum. * Et in multitúdine glóriæ tuæ deposuísti adversários tuos:
15:7 Misísti iram tuam, quæ devorávit eos sicut stípulam. * Et in spíritu furóris tui congregátæ sunt aquæ:
15:8 Stetit unda fluens, * congregátæ sunt abýssi in médio mari.
15:9 Dixit inimícus: Pérsequar et comprehéndam, * dívidam spólia, implébitur ánima mea:
15:10 Evaginábo gládium meum, * interfíciet eos manus mea.
15:11 Flavit spíritus tuus, et opéruit eos mare: * submérsi sunt quasi plumbum in aquis veheméntibus.
15:12 Quis símilis tui in fórtibus, Dómine? * quis símilis tui, magníficus in sanctitáte, terríbilis atque laudábilis, fáciens mirabília?
15:13 Extendísti manum tuam, et devorávit eos terra. * Dux fuísti in misericórdia tua pópulo quem redemísti:
15:14 Et portásti eum in fortitúdine tua, * ad habitáculum sanctum tuum.
15:15 Ascendérunt pópuli, et iráti sunt: * dolóres obtinuérunt habitatóres Philísthiim.
15:16 Tunc conturbáti sunt príncipes Edom, robústos Moab obtínuit tremor: * obriguérunt omnes habitatóres Chánaan.
15:17 Írruat super eos formído et pavor, * in magnitúdine brácchii tui:
15:18 Fiant immóbiles quasi lapis, donec pertránseat pópulus tuus, Dómine, * donec pertránseat pópulus tuus iste, quem possedísti.
15:19 Introdúces eos, et plantábis in monte hereditátis tuæ, * firmíssimo habitáculo tuo quod operátus es, Dómine:
15:20 Sanctuárium tuum, Dómine, quod firmavérunt manus tuæ. * Dóminus regnábit in ætérnum et ultra.
15:21 Ingréssus est enim eques Phárao cum cúrribus et equítibus eius in mare: * et redúxit super eos Dóminus aquas maris:
15:22 Fílii autem Israël ambulavérunt per siccum * in médio eius.
Gloria omittitur
Ant. Exhortátus es in virtúte tua, et in refectióne sancta tua, Dómine.
|
Ant. Exhortátus es * in virtúte tua, et in refectióne sancta tua, Dómine.
Canticum Moysis [4]
Exod. 15:1-22
15:1 Cantábo Dómino, quia excélsus, excélsus est: * equum et currum deiécit in mare.
15:2 Robur meum, et fortitúdo mea Dóminus, * et factus est mihi salvátor.
15:3 Hic est Deus meus, et prædicábo eum; * Deus patris mei et laudábo eum.
15:4 Dóminus bellátor est: * Dóminus nomen eius.
15:5 Currus Pharaónis et exércitum eius proiécit in mare, * et duces eius elécti demérsi sunt in Mari Rubro.
15:6 Fluctus operuérunt eos; * descendérunt in profúndum ut lapis.
15:7 Déxtera tua Dómine, qui excéllis poténtia, * déxtera tua Dómine, percússit inimícum.
15:8 Et summa maiestáte tua destruxísti adversários tuos; * misísti iram tuam, quæ eos devorávit ut stípulam.
15:9 Et flatu furóris tui coacervátæ sunt aquæ, stetérunt ut agger fluénta, * coaguláti sunt fluctus in médio mari.
15:10 Dixit inimícus: Pérsequar, cápiam, * dívidam spólia, satiábitur furor meus.
15:11 Evaginábo gládium meum, * spoliábit eos manus mea.
15:12 Flavísti vento tuo: opéruit eos mare; * submérsi sunt ut plumbum in aquis veheméntibus.
15:13 Quis tibi par inter deos, Dómine, quis tibi par, qui excéllis sanctitáte * veneránde præcónio, mirabília patrans?
15:14 Extendísti déxteram tuam: * devorávit eos terra.
15:15 Duxísti grátia tua pópulum quem redemísti; duxísti eum poténtia tua * ad habitáculum sanctum tuum.
15:16 Audiérunt pópuli, tremuérunt: * íncolas Philistǽæ corrípuit pavor.
15:17 Tunc pertérriti sunt príncipes Edom, * duces Moab corrípuit tremor;
15:18 Contabuérunt omnes habitatóres Chánaan, * írruit super eos formído et horror.
15:19 Propter fortitúdinem bráchii tui * obriguérunt ut lapis,
15:20 Donec pertránsiit pópulus tuus, Dómine, * donec pertránsiit pópulus, quem acquisísti.
15:21 Introduxísti et plantásti eos in monte possessiónis tuæ, in loco quem ad habitándum parásti, Dómine, * in sanctuário, Dómine, quod fundárunt manus tuæ.
15:22 Dóminus regnábit * in ætérnum et semper.
omit Glory be
Ant. Exhortátus es in virtúte tua, et in refectióne sancta tua, Dómine.
|
Ant. Oblátus est * quia ipse vóluit, et peccáta nostra ipse portávit.
Psalmus 146 [5]
146:1 Laudáte Dóminum quóniam bonus est psalmus: * Deo nostro sit iucúnda, decóraque laudátio.
146:2 Ædíficans Ierúsalem Dóminus: * dispersiónes Israélis congregábit.
146:3 Qui sanat contrítos corde: * et álligat contritiónes eórum.
146:4 Qui númerat multitúdinem stellárum: * et ómnibus eis nómina vocat.
146:5 Magnus Dóminus noster, et magna virtus eius: * et sapiéntiæ eius non est númerus.
146:6 Suscípiens mansuétos Dóminus: * humílians autem peccatóres usque ad terram.
146:7 Præcínite Dómino in confessióne: * psállite Deo nostro in cíthara.
146:8 Qui óperit cælum núbibus: * et parat terræ plúviam.
146:8 Qui prodúcit in móntibus fænum: * et herbam servitúti hóminum.
146:9 Qui dat iuméntis escam ipsórum: * et pullis corvórum invocántibus eum.
146:10 Non in fortitúdine equi voluntátem habébit: * nec in tíbiis viri beneplácitum erit ei.
146:11 Beneplácitum est Dómino super timéntes eum: * et in eis, qui sperant super misericórdia eius.
Gloria omittitur
Ant. Oblátus est quia ipse vóluit, et peccáta nostra ipse portávit.
|
Ant. Oblátus est * quia ipse vóluit, et peccáta nostra ipse portávit.
Psalm 146 [5]
146:1 Laudáte Dóminum, quia bonus est, psállite Deo nostro, quia suávis est: * decet eum laudátio.
146:2 Ædíficat Ierúsalem Dóminus, * dispérsos Israël cóngregat;
146:3 Ipse sanat fractos corde, * et álligat vúlnera eórum.
146:4 Defínit númerum stellárum, * síngulas nómine vocat.
146:5 Magnus Dóminus noster et víribus potens, * sapiéntiæ eius non est mensúra.
146:6 Súblevat húmiles Dóminus; * ímpios déprimit usque ad terram.
146:7 Cantáte Dómino cum gratiárum actióne, * psállite cíthara Deo nostro,
146:8 Qui cælum óperit núbibus, * qui plúviam terræ parat;
146:9 Qui prodúcit in móntibus gramen, * et herbam, ut sérviat hómini;
146:10 Qui dat iuméntis escam eórum, * pullis corvórum, qui clamant ad eum.
146:11 Non robur equi deléctat eum, * nec crura viri placent ei.
146:12 Placent Dómino, qui timent eum, * qui fidunt in bonitáte eius.
omit Glory be
Ant. Oblátus est quia ipse vóluit, et peccáta nostra ipse portávit.
|
Versus (In loco Capituli)
℣. Homo pacis meæ, in quo sperávi.
℟. Qui edébat panes meos, ampliávit advérsum me supplantatiónem.
|
Versus (In loco Capituli)
℣. Homo pacis meæ, in quo sperávi.
℟. Qui edébat panes meos, ampliávit advérsum me supplantatiónem.
|
Canticum Benedictus {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Tráditor autem * dedit eis signum, dicens: Quem osculátus fúero, ipse est, tenéte eum.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus ✠ Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui.
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum eius:
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos.
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti.
1:73 Iusiurándum, quod iurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis:
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi.
1:75 In sanctitáte, et iustítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias eius:
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi eius: * in remissiónem peccatórum eórum:
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Gloria omittitur
Ant. Tráditor autem dedit eis signum, dicens: Quem osculátus fúero, ipse est, tenéte eum.
|
Canticum Benedictus {Antiphon ex Proprio de Tempore}
Ant. Tráditor autem * dedit eis signum, dicens: Quem osculátus fúero, ipse est, tenéte eum.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus ✠ Dóminus, Deus Israël, * quia visitávit et redémit pópulum suum,
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis * in domo David servi sui,
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui olim fuérunt, prophetárum suórum:
1:71 Ut liberáret nos ab inimícis nostris, * et e manu ómnium qui odérunt nos,
1:72 Ut fáceret misericórdiam cum pátribus nostris, * et recordarétur fœ́deris sui sancti:
1:73 Iurisiurándi, quod iurávit Abrahæ, patri nostro, * datúrum se nobis,
1:74 Ut sine timóre e manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi,
1:75 In sanctitáte et iustítia coram ipso * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini ad parándas vias eius,
1:77 Ad dandam pópulo eius sciéntiam salútis * in remissióne peccatórum eórum,
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri, * qua visitábit nos Oriens ex alto,
1:79 Ut illúminet eos, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, * ut dírigat pedes nostros in viam pacis.
omit Glory be
Ant. Tráditor autem dedit eis signum, dicens: Quem osculátus fúero, ipse est, tenéte eum.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Iesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Prayer {ex Proprio de Tempore}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem.
secreto
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us. And lead us not into temptation: But deliver us from evil. Amen.
aliquantulum altius
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Iesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Who with thee liveth and reigneth, in the unity of the Holy Spirit, God, world without end.
℟. Amen
|
Conclusio{omittitur}
|
Conclusion{omittitur}
|